Od 1 stycznia 2013 r. prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych można potwierdzić za pomocą dokumentu elektronicznego (eWUŚ), przedstawienie papierowego dokumentu (np. RMUA) lub złożenie oświadczenia.
Od 1 stycznia 2013 r., lecząc się w przychodni czy szpitalu, prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych można potwierdzić na trzy sposoby:
Bez względu na formę pacjent uzyskuje potwierdzenie prawa do świadczeń. Zgłaszając się do podmiotu leczniczego, potwierdzi on prawo do świadczeń opieki zdrowotnej online w systemie eWUŚ, na podstawie numeru PESEL, po potwierdzeniu swojej tożsamości. W przypadku gdy placówka nie ma dostępu do systemu eWUŚ (lub wynik weryfikacji za pomocą eWUŚ jest negatywny), pacjent powinien przedstawić dokument papierowy potwierdzający prawo do świadczeń opieki zdrowotnej (np. druk ZUS RMUA). Jeżeli nie posiada takiego dokumentu, składa pisemne oświadczenie o przysługującym mu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej.
W przypadku gdy pacjent przedstawi dokument papierowy potwierdzający prawo do świadczeń medycznych (np. legitymację emeryta), podmiot leczniczy nie ma prawa żądać od niego złożenia dodatkowego oświadczenia.
Pacjent zgłaszający się do placówki zdrowia jest zobowiązany do potwierdzenia swojej tożsamości poprzez okazanie dowodu osobistego, paszportu, prawa jazdy albo – jeśli nie ukończył 18 roku życia – legitymacji szkolnej. Tożsamość dzieci do 6 roku życia mogą potwierdzić rodzic lub opiekun, składając ustne lub pisemne oświadczenie.
„Sposoby potwierdzania prawa do świadczeń, wskazane w ustawie o świadczeniach, dotyczą potwierdzania prawa świadczeniobiorców, czyli:
W przypadku osób nieubezpieczonych, które mają prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych istotnych ze względu na charakter choroby na podstawie odrębnych przepisów (np. osób cierpiących na choroby psychiczne), dokumentem potwierdzającym to prawo jest zaświadczenie lekarskie.
Oświadczenie składane przez pacjenta w celu potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej:
Obowiązują dwa wzory oświadczenia – w zależności od osoby która je składa: dla osoby, której udzielane jest świadczenie oraz dla przedstawiciela ustawowego albo opiekuna prawnego lub faktycznego. Rodzaj świadczenia, który ma być udzielony, nie ma tu znaczenia.
Świadczeniobiorca ma prawo do późniejszego przedstawienia dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń opieki zdrowotnej lub złożenia oświadczenia (są to równorzędne sposoby) tylko w przypadku stanów nagłych lub gdy złożenie oświadczenia nie jest możliwe ze względu na stan zdrowia.
Stan nagły to stan nagłego zagrożenia zdrowotnego. Jest to nagłe (lub przewidywane w krótkim czasie) pojawienie się objawów pogarszania się zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia. Wymaga podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.
Każda osoba, która chce skorzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej, jest zobowiązana do potwierdzenia przysługującego mu prawa do świadczeń. Osoba, która potwierdzi to prawo, składając oświadczenie niezgodne ze stanem faktycznym lub posłuży się dokumentem papierowym potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej w okresie jego ważności, mimo że utraciła to prawo, poniesie koszty udzielonego jej świadczenia.
Źródło: http://www.mz.gov.pl/system-ochrony-zdrowia/powszechne-ubezpieczenie-zdrowotne/potwierdzanie-prawa-do-swiadczen-opieki-zdrowotnej/ [2016-04-29]
Niektóre ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne są udzielane tylko na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Pacjent ma prawo wybrać specjalistę spośród wszystkich, mających podpisaną umowę z NFZ.
Tutaj znajdują się informacje na temat terminów realizacji recept.